“Herkesin annesi var, bizim annemiz öldü”, demişti kardeşim .. çaresizce, imrenerek, üzülerek… Biz bir de yetimdik,   babalar günün de hiç babamız yoktu bizim, hiç kutlamadık ki.

Akşamları işten gelip de, üzerimize kilitli olan kapıyı  anahtarlarıyla açan annem; hem annem hem babamızdı.    Bizim babamız olmadı ki. Hepsi annemdi. Ya annem eve gelmeseydi, bize kim bakardı.? O meleği Allah, biz yetimlere baksın diye dünyada bırakmıştı sanırım. Yoksa, dayanabilir miydi bu acıya; gözyaşları kalmazdı ağlarken, ama hep  vardı gözyaşları, hiç bitmezdi.

Hikaye böyle sürüp gidiyor….

şimdi… Teyzem…

Bir illet hastalığa yakalanmış,

Allah bilir..

TEYZEM

Teyzem, canparem,
Kim bilir kimin gözyaşlarıyla dolmuş
Hıçkırıktan boğulmuş,
Sesi soluğu çıkmayan o yatak
Yatak mıdır, liman mıdır
Bir yolcu daha almak için
Bir biçareye daha…
Koynunu mu açmış.

Yağmur yağacakmış buralara,
Bir yağsa, ama şöyle dolu dolu
Annem de ıslanır, yıkanır..
Bu sıcaklarda doyar suya,
Susamıştır…

Kardeşine koynunu açmış
Bekliyordur belki de kim bilir,
Onlar bilir, bir kuzucukları daha
Yolda, onlara kavuşmak üzeredir.

Ah benim güzelim, narinim, zarifim
Güzel yüreklim, sevenim
Annemi istiyorum diyenim
Yeter, söyleyin dayanamıyorum
Gidecem, söyleyin Tolga’ya
Dayanamıyorum, gidiyorum ben.

Kim var, herkes gelsin,
Beni yalnız bırakmayın
Tolga, Handan burada mısınız
Beni tek başıma bırakmayın
Korkuyorum…

Annem, babam gelsin
Ablaaa nerdesin
Gel ablam gel
Gel..
Gelin beni alın
Hakkın rahmetine katın ..

Ankara, Medicana
10.06.2020

Visits: 18